Ralizacja zdjęć do filmu odbyła się na przestrzeni 2 lat. Założeniem była obserwacja dokumentalna funkcjonowania zaprzęgu podczas przygotowań do zawodów (3 pory roku) oraz podczas kluczowego dla zaprzęgu — sezonu śnieżnego.
Zimą pierwszego roku zarówno nas, jak i maszera Macieja, zaskoczył brak śniegu. Czekaliśmy na opad kolejny rok.
Maciej trenował z psami 10 miesięcy w roku: od 3 do 5 razy w tygodniu.
Ich sezon treningowy ograniczała temperatura: zaprzęgowych psów nie poddaje się wysiłkowi w temperaturze powyżej 20 st. Celsiusza. Zwykle więc okres letni stanowił przerwę.
Maciej startował w około 10 zawodach w roku.
Były to zarówno kilkuminutowe sprinty, jak i dłuższe, wieloetapowe trasy: np. I etap to dystans 60 km, przerwa, II etap 50 km, różnica nachylenia terenu 2000 m.
Maciej przygotowywał drużynę indywidualnie do każdego startu.
Podczas zdjęć dowiedzieliśmy się o zjawisku tzw. „efektu tunelowego”. Jest to specyficzne zachowanie psów zaprzęgowych, które potwierdzają niektórzy maszerzy: psy gdy wybiegają np. z leśnej ścieżki (którą dzięki przydrożym drzewom postrzegają jako „tunel”) na otwartą przestrzeń, bez komendy przyspieszają.
Kontakt:
dianaaszyk@yahoo.fr
+ 48 694828156
